Asertywny nastolatek, czy to możliwe?
Nauczanie asertywności jest kluczowym elementem wychowania silnych i pewnych siebie nastolatków. Kiedy nastolatek jest asertywny, może bronić siebie, swoich wartości i innych, nie uciekając do krzywdzącego zachowania. Ta cecha pozwala im powiedzieć „nie”, gdy zajdzie taka potrzeba, skutecznie się komunikować i budować pozytywne relacje, które odpowiadają potrzebom wszystkich zaangażowanych stron. Chociaż od urodzenia w naturalny sposób okazujemy swoje potrzeby, to życie często ukierunkowuje nas na zmiany.
Możemy pomóc nastolatkom w rozwijaniu tej umiejętności i czerpać radość z wielu korzyści związanych z asertywną komunikacją. Z biegiem czasu praktyka i wskazówki mogą pomóc im stać się asertywnymi i doświadczyć korzyści płynących z tej cennej umiejętności.
Chciałabym Cię jeszcze zaprosić do pobrania PDF aby trenować komunikację z nastolatkami
1. Rozmowa
Informowanie dzieci o istnieniu trzech podstawowych stylów komunikacji ma kluczowe znaczenie. Należy zauważyć, że podczas naszych rozmów i interakcji z innymi, mamy tendencję do wybierania jednego z tych stylów, a mianowicie pasywnego, agresywnego lub asertywnego.
2. Zdefiniuj granice
Świat ustanowił pewne granice, których nie należy naruszać, w tym granice fizyczne, takie jak znaki stopu i przestrzeń otaczająca nasze ciała, a także granice emocjonalne, które mogą wyrządzić nam krzywdę.
Przydatnym podejściem do poszanowania tych granic jest podkreślanie mocy słowa „nie”. Oznacza to uczenie dzieci, że mają prawo śmiało odmówić niechcianego kontaktu fizycznego lub presji emocjonalnej ze strony innych osób, takich jak agresywny przyjaciel lub nadgorliwa babcia.
Stanowcze „nie” jest nie tylko dopuszczalne, ale także konieczne do utrzymania zdrowych granic.
Jeśli Ty jako rodzic chcesz trenować definiowanie granic w relacji z dzieckiem polecam Ci książkę „Nie z miłości’ – Juul Jesper
3. Naucz przekazu zaczynającego się od „Ja”
Ze wszystkich istniejących strategii rozwiązywania konfliktów komunikat „ja” jest moją ulubioną, tym bardziej jeśli chodzi o mózg nastolatka. Kiedy młody człowiek rozwija swoje zdrowe ego a równocześnie uczy się potrzeć na innych z empatią i życzliwością może to pomóc mu w definiowaniu swoich granic.
Oto prosta formuła: „ Czuję ( wstaw uczucie ), kiedy ty ( wstaw zachowanie ). Chciałabym, abyś ( wstawił prośbę ) .”
Kiedy mój chrześniak doświadczył sytuacji na placu zabaw (inni chłopcy chcąc go poniżyć i ośmieszyć siągali mu spodnie), przećwiczyłyśmy cały plan wypowiedzi:
„Odczuwam złość, kiedy ściągasz mi spodnie, bez mojej zgody . Chciałbym abyście przestali inaczej poinformuję mamę.
Potem trenowaliśmy dalej:
„Czuję się źle , kiedy się ze mną śmiejecie . Chciałbym, żebyście przestali ściągać mi spodnie i się ze mnie śmiać.
„STOP. Czuje się źle, kiedy ściągacie mi spodnie. Nie wyrażam na to zgody. Chciałbym abyście przestali inaczej powiem o tym mamie”.
Wiedz, że komunikaty „ja” działają, ponieważ nie oceniają . Nie obwiniają, nie krytykują i sprawiają, że słuchacz nie czuje się atakowany.
Możesz także spróbować:
- Ćwiczenie podobnych asertywnych zwrotów: „Potrzebuję więcej przestrzeni”/„Nie podoba mi się, gdy…”/„Myślę, że…”
- Używanie lustra do ćwiczeń (sprawdź kontakt wzrokowy i pewną postawę)
- Dzielenie się pozytywnym wpływem komunikatów „ja”: „Podobało mi się, jak używałeś komunikatu „ja”, aby powiedzieć mi, czego chcesz. To sprawiło, że poczułam, że chcę ci pomóc.
4. Buduj zaufanie
Powszechnie wiadomo, że dzieci mają tendencję do obserwowania i naśladowania naszych działań bardziej niż naszych słów. Dlatego też, jeśli chcemy zaszczepić pewność siebie w naszym nastolatku, ważne jest, abyśmy przyjęli asertywne praktyki komunikacyjne w naszym codziennym życiu. Trzeba przyznać, że często łatwiej to powiedzieć niż zrobić.
Możesz zacząć od:
- Definiowania swoich granic w rozmowie telefonicznej czy przy obiedzie u babci. Pokaż dziecku, że mówienie „nie” oznacza jego siłę a nie bunt do świata.
- Omów, jak Ty trenowałaś asertywne komunikaty. Być może uczestniczyłaś w szkoleniach, czytałaś książki. Opowiedz o tej przygodnie i o trudach jeśli wystąpiły.
- Używanie spokojnego, pewnego siebie głosu podczas wyrażania swoich poglądów
- Pochwal się siebie, gdy pójdzie Ci dobrze w rozmowie z nastolatkiem 🙂
5. Buduj umiejętności społeczne
Wspieraj rozwój inteligencji emocjonalnej dziecka jako podstawa jego zdrowia psychicznego!
CZYTAJ WIĘCEJ O AKADEMII –>>> KLIKAM TUTAJ
Kiedy popełnisz błąd , pomyśl głośno o tym, czego nauczyłeś się z tego doświadczenia lub jak inaczej poradzisz sobie w podobnej sytuacji w przyszłości.
Ustnie podkreślaj chwile radości i piękna, które zdarzają się w ciągu dnia. Często małe chwile pozytywności trwają 10-20 sekund. Jeśli nie poświęcimy kilku minut na ich rozpoznanie i przetworzenie, łatwo o nich zapomnimy.
Modeluj to pozytywne nastawienie swoim dzieciom, a one chłoną je jak gąbka.
